Page 35 - ÇOCUĞUM HAKLARIMLA VARIM

Andy

Ben Andy. Afrika’da çalışarak büyüyen biriyim. Aylık 15
Güney Afrika randı maaşı alıyorum. Ben annemi hiç tanımadım.
Babamın söylediğine göre adı Daphne’imiş. Babam, her molada
bana annemi anlatırdı. Annemi çok merak ederdim. Saçları na-
sıldı? Boyu uzun muydu? Güzel miydi? Bu merakım gün geçtik-
çe artıyordu ama sorularımın cevabını hiçbir zaman öğreneme-
dim. Çünkü ne kadar hayal etsem de eksik kalıyordum.
Ben daha iki yaşındayken trafik kazasında hayatını kaybet-
miş. Şimdi ben, babam ve amcam Kenya’daki Lamu köyünde
çalışıyoruz. Bizimle beraber çalışan köylülerle her zaman iyi
geçiniriz. En yakın arkadaşım Edwin ile her gün farklı farklı
oyunlar oynarız. Sürekli üstümüzü kirlettiğimiz için bir sürü azar
yeriz ama yine de akıllanmayız. Edwin’in ailesinin durumu çok
kötü değil.
Bazen onun için iyi bir arkadaş olmadığımı düşünüyorum.
Bu tür düşüncelerimi onun yüzüne söylediğimde “saçmalama”
diyerek geçiştiriyor. Ona “Bir gün bende senin karnını doyura-
cağım,” diyerek söz verdim. Ben neredeyse açlıktan ölecekken
kendisi için sakladığı ekmekle karnımı doyurmuştu. O, her za-
man bana yardım ederken ben ona hiçbir yardımda bulunamı-
yordum.
Fakat saatlerce çalışsam bile maaşım kendime bile yetmiyor-
du. Maaşımız az geldiği için köylüler isyan ederdi ama şirketler
umursamıyordu. Bu kadar çalışıp neden emeğimizin karşılığını
alamıyorduk? Böyle yaşamayı biz mi seçmiştik? Aklımda bin-
lerce soru vardı ama soracak cesaretim yoktu.
Bir gün ben Edwin’in evinde kalırken kapı çaldı. Edwin’in
annesi kapıyı açınca karşısına takım elbise giymiş üç tane adam
ve yanlarında benim yaşlarımda görünen bir kız çıktı. Adamlar-
dan uzun boylu olanı merhaba bile demeden “Kirayı ödemenize

35